Poniedziałkowy wyjazd w trasę. Dwoje młodych (ona i on) od samego początku kłóci się kto pierwszy ma prowadzić, a ponieważ ja zachowuję stoicki spokój są zdziwieni, że nie włączam się do dyskusji...Tak, jeszcze tego mi brakowało żeby z nimi dyskutować...
Gdy już ustalą kto pierwszy pojedzie, euforia pojawia się na twarzy prowadzącej. Wjeżdża na drogę ekspresową na której można jechać maksymalnie 120 km/h i tyle dokładnie jedziemy. Sporo kierowców jedzie szybciej niż my, ale też mnóstwo jest tych wolniejszych. Pewnie chętnie jechałaby szybciej, ale wystarczy - 120 to naprawdę dużo jak dla kogoś, kto się dopiero uczy...
Co raz wyprzedzamy, kursantka wydaje się być w siódmym niebie. Normalnie poruszamy się prawym pasem, ale co chwilę trzeba zjechać na lewy. Dzieje się mnóstwo, drzewa na poboczu migają jak oszalałe. Oczywiście młody z tyłu zawiedziony, że to nie on kieruje (będzie miał swoją kolej w drodze powrotnej). Tymczasem niektórzy kierowcy widząc pędzącą e
Lkę mają problem z akceptacją, że są wyprzedzani przez kursantkę. Nie wiem, może mają jakiś uraz z dzieciństwa i muszą poprawić swoje ego?
Pogoda świetna, natężenie ruchu w miarę. Na takie jazdy wybieram osoby, które mają już kilkanaście godzin pod moim okiem, są stabilne emocjonalnie (w miarę chociaż) i niekonfliktowe (ze mną). Ale mimo wszystko, gdyby któreś z nich popełniło błąd którego nie udałoby mi się naprawić, ten wpis byłby zapewne ostatnim. Dużo (wszystko?) ryzykuję, ale kiedy mają się nauczyć jeździć szybko jeśli nie teraz - z instruktorem? Naprawdę śmieszy mnie, gdy ludzie robiąc kurs na prawo jazdy toczą się po mieście przez 30 h i nigdy nie wyjeżdżają za miasto, nie używają 5-go biegu... to nie jest normalne!
Specjalnie dla dzieciaków wybieram dłuższą drogę, ale biegnącą przez ekspresówkę (są tak zachwyceni, że nie chcą przerwy ani na jedzenie ani na toaletę - chociaż mnie już nieźle ciśnie...). Łącznie zrobili 6 godzin (po 3 na głowę) - czyli maksymalnie na jeden dzień szkoleniowy. Nie uwierzycie ile kilometrów przejechali - oboje mają po niecałe 200 km na głowę. Bardzo dużo biorąc pod uwagę fakt, że zwykle w godzinę na mieście robię jakieś 20-30 km.
Na koniec młodzi odwożą się pod domy, a ja wracam już sam (prawie 30 km). Nie wiem, może jestem dla nich zbyt dobry... ale są zachwyceni, może nawet odrobinę mnie lubią, a na pewno opowiedzą kolegom o jakości takiego szkolenia...
