Nie widzieli, nie słyszeli (też przed użyłem sygnału) - nic nie pomogło, zatrzymali się na moim aucie. Na szczęście uszkodzenia są bardzo niewielkie, ale wkurzyłem się prawie maksymalnie! Tym bardziej, że ani przepraszam ani nic podobnego nie usłyszałem. I żeby było piękniej - ten sam gość wjechał już kiedyś we mnie (jakieś rok temu - na placu manewrowym).
Cały dzień myślę o tym i mam przed oczami jego auto wbite w moje. Jestem rozdrażniony i mało skupiony. Po godzinie 14 idę do szkoły na krótkie zajęcia (w międzyczasie wstępuję po faworki do "pysznej" cukierni), a potem wykłady (wypadki, znaki zakazu i informacyjne oraz holowanie). Myślałem, że trochę słodyczy umili mi wieczór, ale nic z tego.
A jutro firmowa wigilia, ale nie wiem czy pójdę...też mnie wkurzają, ale nie mogę tu o tym pisać...
No coż... zdarza się nawet najlepszym. Niestety nerwy w takich sytuacjach zawsze występują - taki już jest człowiek. Czasami można to dusić w sobie - niektórym się udaje, a czasami się wybucha :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
PS. mam nadzieję, że szkody są niewielkie
Jestem już na to trochę odporny, ale myślałem że w tym roku już nic takiego mnie nie spotka...
UsuńPozdrówy
Strasznie długo szła ta kartka, cały tydzień.
OdpowiedzUsuńDziwisz się? Poczta ...
Usuńcieszę się,że mam urlop i żadne służbowe Wigilie mnie nie dotyczą :)
OdpowiedzUsuńWymigałaś się :P
UsuńI co - poszedłeś się przełamać opłatkiem z instruktorem, który wjechał Ci w bok? :P
OdpowiedzUsuńTaaa, poszedłem :[
Usuńta nie przejmuj się takimi ludźmi nie warto nie twoja wina lecz jego więc ty nie masz sobie nic do zarzucenia ;) a tamten widocznie słaby uczący jest ;)
OdpowiedzUsuńmniej takich na swej drodze he ;)
pozdrawiam
anka
Dziękuję, będę starał się ich omijać szerokim łukiem.
OdpowiedzUsuń