Burzliwy koniec

Jest początek lutego, a ja kończę pracę z kursantem - którego jednym zdaniem można by określić jako: niezadbanego i rozkojarzonego chłopaczka, któremu wszystko jedno w - chyba - każdej dziedzinie. No, ale jakoś dotrwałem do końca, nawet czasem jazda wychodziła mu tak na ocenę dostateczną, ale nie umiałem wyplenić z niego jednej rzeczy - ciągle miał własne zdanie, ciągle posiadał jakieś (wg mnie po prostu głupie) wytłumaczenie. Ale przy końcu kursu sytuacja się odwraca - już nie muszę argumentować i tłumaczyć, tylko przechodzimy do egzaminu wewnętrznego.

z rejestratora jazdy

Egzamin wewnętrzny przeprowadza kolega, niezbyt wymagający, średnio ogarniający zagadnienia egzaminacyjne. Jak się okazało, w niczym to nie przeszkadzało, ponieważ kursant nie domyka drzwi (dwukrotnie) i najzwyczajniej oblewa jeszcze przed ruszeniem.

Kilka dni później, na ostatniej godzinie jazdy odbywa się drugi egzamin wewnętrzny (przeprowadzam go już sam, z powodu brak chęci innych). Tym razem kursant wyjeżdża na miasto, ale w ciągu pierwszych dziesięciu minut nieprawidłowo sygnalizuje (lub nie sygnalizuje) manewry omijania zaparkowanych pojazdów, więc po dwukrotnym błędzie zatrzymujemy się w bezpiecznym miejscu i omawiam sytuację.

I w tym momencie kursant zaczyna dyskutować, najpierw twierdzi że nie zmieniał pasa ruchu (więc nie trzeba było używać kierunkowskazów), a potem że jednak włączał odpowiednio prawy i lewy kierunkowskaz. Pora uruchomić odtwarzanie z rejestratora jazdy, który ewidentnie obala mętne i po prostu głupie tłumaczenie kursanta. Egzamin więc oblewa i tu mój kontakt z nim się kończy. Nie zamierzam się specjalnie interesować co z nim dalej, niech sobie radzi - dorosły jest, powinien mieć swój rozum i wyciągnąć wnioski z tego.