Nie-lustrzane odbicie [3]

Tak się złożyło ostatnio, że z panią A i panem B jeżdżę prawie codziennie. Ba, jeżdżą po sobie :)

Najpierw pani A - gdybym miał opisać jej jazdę w jednym zdaniu to wyglądałoby ono tak: Spokojnie, uważnie, dokładnie i zawsze do przodu !  Naprawdę - zupełnie inaczej się pracuje, jak ktoś słucha co się do niego mówi. Pani A słucha. Bardzo ! Jej nie trzeba powtarzać dwa razy. Czasami zapominam o tym i tłumaczę coś po raz drugi ... ale ... to już było ! Ona to już wie ! I na takich jazdach (a ma już ponad 10 godzin wyjeżdżonych) mówię o wiele mniej niż z pozostałymi kursantami. I przyznaję, że można skupić się na dojrzalszych sprawach, a nie tylko "jak jest STOP to trzeba się zatrzymać". Może to Wam się wydaje dziwne, ale ludzie po wykładach nie zawsze się zatrzymują przed takim znakiem.

Spokój podczas jazdy A nie można mylić z mizerną dynamiką, bo ona nie jeździ powoli. Dynamika jazdy jest zrobiona tak mniej więcej na 70-80 % potrzeb, ale jest jeszcze trochę czasu i później się tym zajmę.

Obecnie intensywnie ćwiczymy wszystkie rodzaje parkowań, wjeżdżamy na prawie każdy parking i ćwiczymy, ćwiczymy ! No właśnie - trochę więcej mogłaby się rozglądać przy wyjeżdżaniu z miejsca parkingowego. Wystarczy że gdzieś powoli zbliża się pieszy, a my cofając musimy mu ustąpić. Przy słabym rozglądaniu się może być kłopot (delikatnie mówiąc), ale na ostatnich zajęciach już zapowiedziałem, że to jest NA JUŻ do poprawy. Znając po tych kilku godzinach panią A, weźmie i to sobie do serca i na poniedziałkowych jazdach będzie lepiej w tym względzie. Zobaczymy :)

A co po za tym ? Plac manewrowy jest prawie "zrobiony", ze sprawdzeniem podstawowych elementów odpowiadających za bezpieczeństwo jazdy nie ma problemu, więc tak naprawdę skupimy się na jeździe po mieście, a niebawem przejażdżka poza miasto i większe prędkości.

Tymczasem, po pani A jeździ pan B. W jednym zdaniu: Nerwowa szarpanina okraszona przekleństwami. Namęczyłem się, by jakoś kursant przyzwyczaił się do działania sprzęgła, ale chyba jeszcze bardziej się natrudziłem by zmusić go do nie komentowania  poczynań innych ! Ciekawe, jak szybko potrafi wyłapać błędy innych nie widząc swoich ! Jasne, ludzie różnie jeżdżą, widać co chwilę jakieś "cuda" w wykonaniu innych kierujących, ale czy nie lepiej skupić się na sobie ? Tym bardziej, że tu naprawdę duuuuuuuuuuuużo jest do zrobienia.

I tak - po ponad dziesięciu godzin, auto szarpie przy ruszaniu (na szczęście już nie gaśnie). Łuk na placu manewrowym raz się uda, dwa razy się nie uda. Przy sprawdzaniu elementów [...] padają takie określenia jak: światła długie (poprawnie powinno być: drogowe), kierunki (kierunkowskazy), światła stop (hamowania-stop). Niby to szczegóły - ale to przecież one tworzą pełen obraz osoby zdającej, kandydata na kierowcę ! Irytuje mnie to, że tak ciężko zapamiętać coś, co tłumaczyłem mu wiele razy. Oczywiście, nie będę robił z tego problemu, ale już wiem że nawet na egzaminie wewnętrznym kolega będzie miał zastrzeżenia ... Ale, to już nie mój problem. Inny problem pana B to fakt, że spóźnia się na jazdy i zawsze chce kończyć wcześniej. Pretekst to autobus. Tzn jego wcześniejszy odjazd, a B nie chce się spóźnić. Klient pan, więc nie robię problemu, poza tym - to jego pieniądze.

Na kolejnych jazdach będę przypominał o konieczności włączania kierunkowskazów przy parkowaniu i zawracaniu (mniej więcej 6 na 10 razy, pan B nie włącza kierunkowskazów), czasem jeszcze chwyta kierownicę od wewnętrznej jej strony, pewnie będziemy też doskonalić jazdę po łuku i ruszanie na wzniesieniu. Najprawdopodobniej, te trzydzieści godzin które są minimalną ilością nie wystarczą do opanowania programu do egzaminu państwowego, ale zobaczymy. Może się zdarzy ... cud ...