NIEoczywistość

Piętro niżej mieszka starszy pan. Czasem (bardzo rzadko) widzę, jak odwiedza go córka (chyba), ale ostatnio w ogóle jej nie dostrzegłem. Nie mam z nim prawie żadnego kontaktu, choć gdy wprowadzałem się do tego mieszkania kilkanaście lat temu, pan był w lepszym stanie. Widywałem go na spacerach przy bloku, a nawet spotykałem na mieście. Ba, potrafił nawet zająć się przyblokowym ogródkiem. Trochę zdziwiło mnie, że ze wszystkich mieszkańców akurat on (i to z wyższego piętra) zajmuje się plewieniem i doglądaniem kwiatków - prawdopodobnie szukał zajęcia?

Zawsze bardzo kulturalny, przepuszczał mnie i na schodach i w wejściu - może obawiał się stratowania - wszak nie chcąc się spóźnić prawie zawsze biegłem a nie szedłem. Po kurtuazyjnym "dzień dobry" z rana, widywałem go wieczorem. Ja wracałem z pracy, a on przesiadywał na zacienionym balkonie. Zawsze z gazetą (a może to była krzyżówka lub książka?) i czymś do picia, oraz cichutko grającym radiem.

Na przestrzeni tych lat nie raz zdarzyło się, że właśnie u niego odbierałem przesyłki. Tak, ponieważ całymi dniami jestem poza domem, kurierzy właśnie u niego - piętro niżej - pozostawiali przesyłki. Co ciekawe, nawet nie musiałem do niego specjalnie zachodzić - zawsze gdy wieczorem wracałem do domu on czekał już z lekko uchylonymi drzwiami, paczką i uśmiechem.

Dziś zastanawiam się, czy on niczego nie potrzebuje, szczególnie w te mrozy? Z tego co pamiętam córka zawsze przychodziła (co jak co, ale zapamiętałbym auto), więc może trzeba go gdzieś zawieźć? Może jakieś zakupy, a może coś cięższego przestawić/przynieść? Tylko... jak mam się za to zabrać żeby nie wziął mnie za durnia? Stanę w drzwiach i zapytam czy nie chce aby mu coś pomóc, on stwierdzi jednym krótkim "nie", no i co? Odwrócę się i tyle? Zagadam o pogodzie? Przecież to kompletnie bez sensu, poza tym ciężko nawiązać mi jakąkolwiek konwersację face to face z kimś zupełnie obcym...

To wszystko chyba głupie... czasem sobie tłumaczę - idź, zapytaj, zrobisz dobry uczynek, może ktoś się lepiej poczuje wiedząc że może liczyć na kogoś, po prostu pogadaj, nie bądź obojętny, pomóż, nie jesteś stary - masz siłę, odważ się, kiedy jak nie teraz?

Ale zaraz potem - nie rób z siebie durnia, nie narzucaj się (i tak robisz to ciągle innym), przecież ma córkę (chyba), nie przeszkadzaj innym, zajmij się sobą, nie wtrącaj się, on na pewno nic nie zechce, daj spokój, głupi jesteś...