Lekcji ciąg dalszy

Jak zwykle, on nie byłby sobą, gdyby czegoś nie pomylił. On - czyli klient o którym pisałem w ostatniej blotce. Dziś był umówiony na 14.00, ale nie przyszedł (to jego drugi raz gdy nie przyszedł na jazdę). Postanowiłem że nie będę telefonował, tylko po 15 minutach pojechałem na miasto załatwiać swoje sprawy. Nieoczekiwanie, X zadzwonił w okolicach 14.30 twierdząc, że był umówiony na właśnie tą godzinę! Wytłumaczyłem mu spokojnie ale stanowczo, że jego czas już minął, a ja czekałem na niego o 14.00, ale czego się nie robi dla klienta? Nawet takiego upierdliwego, i niepoważnego jak on. Więc po 15 minutach prowadził auto (a właściwie próbował).

Oczywiście dał wyraz swojego podłego charakteru i arogancji, kiedy na jednym ze skrzyżowań ledwo wyhamował stwierdziłem, że aż wystraszył motocyklistę który stał przed nami. X stwierdził coś takiego: dobrze że się boi [tu cyniczny uśmieszek], jazda motorynką nie jest bezpieczna. Jego egocentryzm sięgnął szczytów, podobnie jak poziom samozadowolenia, nieomylności i własnej doskonałości. Bardzo rzadko kiedy X przyznaje mi rację, może wtedy gdy mam 10 argumentów więcej niż on (chyba nie muszę dodawać że jego sugestie są abstrakcyjne, oraz na poziomie 11-latka).

Natomiast na placu manewrowym X wpadł na nowy, niezwykle interesujący pomysł. Otóż, podczas sprawdzania świateł awaryjnych (a później także pozostałych) X każdorazowo wciskał sprzęgło. Jak to zobaczyłem byłem w szoku, aż zapytałem po co tak robi, odpowiedział: dla bezpieczeństwa. Nie dopytywałem o szczegóły, wszak co może zrozumieć taki prosty i głupi (oraz naiwny) instruktor jak ja?

Jutro o 8.00 ma egzamin, ze względu na innych użytkowników przestrzeni publicznej nie powinien zdać egzaminu. Na 99% tak się właśnie stanie.