Podsumowanie tygodnia 277

Poniedziałek

Zimowy dzień. Od samego rana wietrznie i śnieżnie, droga już z rana była śliska, a po południu to wręcz przypominała lodowisko. Automatyczna skrzynia trochę mi przeszkadza w takich warunkach, a dokładniej gdy za pomocą przyspieszenia chcę "wybadać" poziom przyczepności kół do nawierzchni.

Wtorek

W pracy ciekawie. Zamiast normalnego "obsługiwania" klientów mamy szkolenie. Młody, lekko pulchny chłopaczek ma poprowadzić wykład n/t zagrożeń związanych z cyberprzestępczością oraz bezpieczeństwem danych. Początkowo nie wiedziałem że on ma nas uczyć - zdecydowanie nie wyglądał na wykładowcę. Zrobiłem sobie herbatę, wziąłem ciastka oraz serwetkę i usiadłem w środkowej części sali - czekając na rozpoczęcie zlustrowałem go trochę. Wymięta bluza wyglądała jakby dopiero wyjął ją z pralki, przydługie spodnie układające się w harmonijkę przy kostkach oraz średnio wyglądające sportowe czarne buty z niezawiązanymi sznurówkami. Przed sobą miał tablet, dwa laptopy i smartfona - na którego zerkał dość często.

Gdy zaczął wykład kolejny minus - mówił niezbyt wyraźnie i zbyt cicho, no ale za to jak merytorycznie! Wykład zaciekawił mnie już od samego początku i zmienił moje myślenie w kilku kwestiach. Niezłym sprawdzianem był czas na zadawanie mu pytań, ponieważ kilka osób z innego niż mój Departamentu odezwało się i zadało mu pytania. Niestety były one na pograniczu tych obscenicznych z żenującymi. Nasz główny manager jakby zrobił się czerwony, a chłopaczek prowadzący wykład odpowiedział wymijająco. Ludzie z mojego działu nie odzywali się w ogóle, ja także.

Po południu pędzę na saunę. Wybieram komunikację miejską, która bardzo mi pasuje. W saunarium mnóstwo ludzi, nie sądziłem że na tygodniu będzie aż tylu chętnych do wygrzewania się. 

Środa

Dzień niepewności pod kilkoma względami. W pracy niezbyt fajna sytuacja która finał będzie miała w przyszłości. Mimo tego że wszystko zrobiłem zgodnie z obowiązującymi przepisami już czuję ten dreszczyk rozmowy dyscyplinującej z managerem, która - o dziwo - nie dochodzi do skutku. Mimo to wiem, że to się stanie. W wolnym czasie przygotowuję się do odparcia ataku ucząc się na pamięć paragrafów i szukając źródeł wytycznych do postępowania w trudnych/nietypowych sytuacjach.

Czwartek

Sytuacja z wczoraj. Najpierw wyjaśnianie sprawy osobie nadzorującej moją pracę. Po jego zapoznaniu się z materiałami oraz moimi wyjaśnieniami (tożsame jedno z drugim) nie wyrzuca on w moją stronę pomyj, więc paragrafy zostawiam na później - czyli prawie pewną rozmowę z głównym managerem. Kilka godzin później okazuje się, że jednak nie będzie ataku - nie tym razem. Klient, który to wszystko rozpoczął zaczerpnął wiedzy u jakiegoś prawnika i wycofał się z zarzutów. Jego pretensje były totalnie absurdalne żeby nie napisać głupie. Oczywiście nawet nie miał pojęcia, jak wiele trybików poruszył. Nie wystarczyło to że zadzwonił do firmy - został zobligowany do stawienia się osobiście i wypełnienia wniosku anulującego jej poprzednie roszczenia (a zdążył je wnieść na piśmie).

Przyszedł, wypełnił co trzeba, mi także podsunęli kilka stron do wypełnienia, wszystko podpisali moi wszyscy przełożeni i na tym koniec. Główny manager tym razem dał mi spokój. Paragrafy na pewno przydadzą się później, przy kolejnej awanturze.

Piątek

Dzień wolny. Ponieważ jestem prawie najmłodszy stażem w firmie do wczoraj nie było pewne czy to wolne będę w ogóle miał czy jednak nie. Trochę także z mojej winy, ponieważ jestem zbyt dobry dla innych, na co zwrócił mi uwagę jeden z managerów niższego szczebla. 

Nie odczytuję ani mailów ani nie odbieram telefonów z firmy. W ogóle nie odbieram od nieznajomych. W południe jadę do dużego miasta i mogę odetchnąć spokojniej - w tak dużym skupisku ludzi nie jestem rozpoznawalny i swobodnie wtapiam się w tłum. Obiad na starym mieście i wyjście na sauny to moje główne plany na ten dzień. Wieczorem małe zakupy i porcja lodów w ulubionej lodziarni - tym razem malina z mascarpone :)