Muzycznie

I już po koncercie "Pogadaj ze mną" - w wykonaniu Janusza Szroma i Agnieszki Wilczyńskiej. Podobał mi się bardzo, ale... jeśli wcześniej posłucha się poszczególnych utworów z płyty, to później odczucia mogą być inne, słabsze. Czemu? Już wyjaśniam.

Po pierwsze - muzycy. Każdy jest wybitną częścią zespołu, ale każdy ma swoje wizje i poszczególne motywy interpretuje na swój sposób. Coś, do czego przyzwyczaiłem się na płycie, na żywo brzmiało nieco inaczej - mniej ekscytująco? Chyba coś takiego...

Po drugie - skład muzyków. Na płycie prócz podstawowego składu (fortepian, kontrabas, perkusja) są takie instrumenty jak akordeon, trąbka, saksofon czy "smyczki". Tymczasem (co nie było dla mnie zaskoczeniem, bo wiedziałem jaki będzie skład na koncercie) tu był: fortepian, kontrabas oraz perkusja - czyli skład podstawowy i niestety - było słychać mnóstwo luk. Szrom próbował ratować sytuację imitując głosem poszczególne instrumenty, czasem udawało mu się zapełnić to i owo, ale w większości przypadków luki były.

Roztocze, 2010

Po trzecie - magiczne działanie studia nagraniowego - tam wszystko jest idealnie zbalansowane, wyczyszczone i poprawione do stanu idealnego. Niestety, na koncercie bywały momenty kiedy prawie nie słyszałem kontrabasu, a czasem także fortepianu, wydawało mi się że także wokal momentami zupełnie ginął. Na płycie słychać każdą wyartykułowaną sylabę tekstu, każdy zamierzony oddech...

Panorama pewnego pięknego miasteczka...

Jedyne, co ratuje występ na żywo - bliskość obcowania z ludźmi, którzy swoją sztukę oddają innym. Przyznam, że były momenty kiedy miałem ciarki na całym ciele, że siedziałem wpatrzony i wsłuchany w artystów. Z drugiej strony, pamiętam koncerty innych muzyków, którzy na żywo wystąpili jeszcze lepiej niż na płycie. I to jest dopiero wyczyn...