Wyciskacz

Zaczynam kurs z młodym chłopakiem, jego starszy brat robił u mnie kurs jakieś 2-3 lata temu (zdał za pierwszym razem), a ojciec ma bardzo dużą praktykę za kółkiem. Pochodzi więc z motoryzacyjnej rodziny i ... ma wielkie aspiracje.

Na początku kursu zaznaczył kilkakrotnie, bym zbyt wiele nie wymagał wszak on dopiero się uczy. Zdziwiło mnie to, bo wiadomo że to nauka, ale i dało do myślenia - "tu coś jest nie tak" ...
Przez pierwsze 10 godzin bardzo podobnie, tłumaczę mu dalej, on swoje (bym nie wymagał zbyt wiele). Pozwalam mu na różne rzeczy, nie zatrzymuje się przed sygnalizatorem z czerwonym światłem (po raz enty tłumaczę, że czerwone wymaga zatrzymania), w ogóle nie patrzy na znaki drogowe (tym samym nie istnieją dla niego ograniczenia prędkości, nie wie kto na skrzyżowaniu jedzie pierwszy itp itd), jeździ po krawężnikach (tylko tych mniejszych, przy większych koryguję jego tor jazdy chwytając za kierownicę) i tak mógłbym pisać i pisać.

W czasie jazd bardziej interesuje go to, by ktoś go nie strąbił, a mnie od samego początku irytuje krzywy uśmieszek mówiący: "i tak jestem najlepszy, a Ty instruktorze nawijaj swoje".

Przy dziesiątej godzinie jazdy coś musiało się zmienić. Zacząłem egzekwować to, co "nawijałem" tyle czasu na praktykach, oraz to co kursant powinien się nauczyć na wykładach. No i zaczęło się. 60 minut jazdy, która wyglądała strasznie. Bez patrzenia na znaki i bez myślenia, ale za to z poważną rozmową w połowie tej jazdy z kursantem. Przekroczył pewną granicę, której nie mogłem już tolerować. Po raz kolejny wymusił pierwszeństwo, spowodował spore zagrożenie ruchu no i zablokował totalnie skrzyżowanie. Oczywiście, nie zgodził się ze mną, kiedy mu to mówiłem. Miał swoje wytłumaczenie, które krótko można opisać tak jak wcześniej: "jestem kursantem, wolno mi bo się dopiero uczę".

Krew mnie zalała, choć myślę że tych zablokowanych na skrzyżowaniu jeszcze bardziej. Po tym przedstawieniu zjechaliśmy na bok i miałem ochotę na jedno - wywalić kursanta z auta. Powstrzymałem się jednak, i jedynie udzieliłem konkretnej reprymendy. Okazało się, że z chłopaka zupełnie zeszło powietrze, a pojawiły się łzy. 15 minut do końca jazdy pozwoliłem mu prowadzić, choć był roztrzęsiony patrzył na znaki i jeździł nieco lepiej niż zwykle.

Dwa dni później przyszedł o wiele grzeczniejszy i bez takiej pychy. Jeździł troszkę lepiej, ale chcąc go zmotywować dostał małą pochwałę. W sumie, nie chcę z nim toczyć jakichkolwiek wojen, ale psychicznie nie jest to komfortowa nauka dla mnie. Na szczęście, zostało mu już tylko 18 godzin jazd. Jeśli nie zmieni swojego nastawienia, zaangażowania (obecnie na poziomie 0), to nic z tego nie wyjdzie, tzn nie ma szans na zdanie egzaminu. Kursant tkwi w totalnym egocentryzmie.