Po drugie - już zaczyna dostrzegać gabaryty pojazdu i stara się nie jeździć po krawężnikach. Myśli o tym, mimo tego że już nie podpowiadam na ten temat ani słowa. Skręcając ma świadomość że tył zacieśnia skręt zostawiając nieco miejsca właśnie na tył.
Po trzecie - na placu mogę sobie wysiąść i rozprostować (stare) kości. Ona panuje nad autem, nie szaleje, jedzie bardzo powoli ale płynnie, uważa patrząc w lusterka i jeśli coś jest nie tak po prostu się zatrzymuje.
Wciąż popełnia różne błędy, ale są one do wyeliminowania w czasie późniejszym - choć jak widzę jej progres to wiem, że zrobimy to wcześniej niż zwykle u innych. Zauważam także, że mój stosunek do tych którym w ogóle nie zależy obojętnieje. W końcu... :)
Nie wiem czy czytałeś u mnie na blogu, ale do paru lat 1-go listopada robię objazd komunikacją miejską. W ub. roku, co opisywałem, właśnie kobieta za kółkiem autobusu zrobiła na mnie po raz pierwszy wrażenie. Swoją jazdą przykuła moją uwagę, a następnie zacząłem analizować jej poruszanie się po drodze. Byłem w bardzo pozytywnym szoku, co na koniec powiedziałem jej jak wysiadałem z autobusu.
OdpowiedzUsuńRozumiem, że to męski zawód, to kobiety dopiero przecierają szlaki, ale to też zasługa łatwości prowadzenia dziś autobusu w automacie, ze wspomaganiem, z odpowiednio umieszczonymi lusterkami i innymi gadżetami. Dlatego teraz pojawia się więcej pań za kółkiem. Ale by nie było, że panie jeżdżą dobrze, to ostatnio jechałem z inną i wyszło beznadziejnie. Chyba nie wstrzeliła się w zawód.
Chyba gdzieś o tym wspominałeś.
UsuńAż miło poczytać, że komuś idzie tak dobrze i że jeszcze są tacy ludzie, którzy dobrze rokuja.
OdpowiedzUsuńMiło się pracuje wtedy :)
UsuńOdmienność niejedno ma imię :)
OdpowiedzUsuńOk tak, my coś wiemy na ten temat...
Usuń